Belki de acı verişi bu yüzdendir. Önce yavaş yavaş gururu sindirir, gururun bıraktığı boşluğu daha çok severek doldurursunuz.
Yaşam sevgisini tüketir, boşluğu deli gibi severek doldurursunuz.
Onu hayatınızdan çok seversiniz ve bu sizi kusursuz bir köle yapar.
Onu çok seversiniz ve bu sizi eksiksiz bir bağımlı yapar.
Onu seversiniz ve bu sizi tam bir kurban yapar.
Seversiniz ve bu sizi mükemmel bir safdil yapar.
Siz bu aptal özelliklerin niteliklerini dahi taşıyamazsınız.
Neden mi? “Aşık”sınız.
Ancak aşk bittiğinde; kalbiniz, aşkın doldurduğu duyguların boşluklarını hissedip kabullendiğinde vakar ve mükemmeliyet çöker üstünüze.
Zaten o zaman, özgürlüğünüzü hayatınızın her anından daha fazla yaşarsınız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder